Anı kitaplarını severim. Hiroşimalar Olmasın kitabı iki bölümden oluşuyor. İlk bölümü 1970 yılında Japonya'ya, Hiroşima ve Nagazakiye yaptığı gezi notlarından oluşuyor. Yaşanan acıları, müzedeki gözlemlerinden, bizzat yaşayan tanıklardan ve atom bombasının etkisine direkt maruz kalmadığı halde doğumdan sonra iz kalanların üzerinden de destekliyor anlatımı. İyi bir dille canlandırıyor okurun gözlerinde. Yanısıra pek çok bilgiyi de aktarıyor.
Kitabın 2. bölümünde ise 1968 yılında Sovyetler Birliğine yaptığı çağrılı Yazarlar Birliği gezisini aktarıyor. 20 günlük gezide kurduğu dostlukları, edebiyata dair gözlemlerini aktarıyor ve yer yer Türkiye ile karşılaştırmalarla sunuyor. Bu sürede Özbekistan, Ukrayna, Moskova, Rusya gibi yerlerdeki sanat ve gündelik yaşamla ilgili gözlemlerini sunuyor. Bu bölümün sonunda da 10 yıl sonra yani, 1978 de Sovyetler Birliği'ne yaptığı geziyi anlatıyor.
Okurken keyif aldığım bir kitaptı. Akıcı ve kısa başlıklarla okumayı kolaylaştırıcı bu kitap bir solukta okunabilecek cinsten.