Kitabı sevemedim. Bazı yazarları sevmek için uğraşıyorum. Öyle birkaç tane yazar oldu açıkçası. Murat gülsoy'un birkaç kitabını daha okudum, özellikle seneler önce okuduğum bir merhamet haftası ve alemlerin sürekliliği ilginç çalışmalardı. Murat gülsoy'un kesinlikle daha çok okumam gereken bir yazar olduğunu düşünüyorum ve bazen okuyorum, ancak mesela hikayelerini okurken anlamadığım bir şekilde sıkılıyorum, bunun neden olduğunu da düşündüm, bunun sebebi belki ilgi çekici konular seçmiş olmasına rağmen belki üslubunun çok özenli olmaması olabilir bilmiyorum, haksızlık mı yapıyorum yazara ama. Bazı yazarlarla aramızda o bağ kurulmuyor bir şekilde. Bir okur olarak nesnel bir yorum yapabilmem zaten mümkün değil çünkü zaten edebiyat eleştirmeni değilim, o konuda kendimi bilgi anlamında zaten yeterli görmem imkânsız, ama aldığım tat anlamında bende bir kaç günlük yemek hissi verdiğini söyleyebilirim. Sadece bu eser anlamında konuşacak olursam; romanın girişinde ve girişinden hemen sonra ana hikaye, hikayeden sonra sonsöz artı diğer parçalar var, bu son parçalar ve ilk parçalara açıkçası kafa yormadım. Ana hikâye anlamında baktığımda basit bir hikâye olduğunu düşünüyorum açıkçası, bilim kurgu tarzına çok yakın, sonuçta ondan beslenerek yazılmış ama etkileyici bir şey yaratamıyor . İnsanın iç dünyasının iç seslerinin işte başka kişiler tarafından temsil edildiği bir tür buhran gibi de düşünülebilir belki. Mesele o değil, yani yazarlar anlatmak istedikleri her şeyi anlatabilirler , sonuçta anlatıcı olan onlar, önemli olan , ortaya çıkan eserin okurla kurduğu ilişkiler. biz okur olarak, bu metinlerle nasıl ilişki kuruyoruz bize yakın buluyor muyuz bulmuyor muyuz, neden beğenmiyoruz mesela, işte bunun nesnel nedenlerini anlatabilmem mümkün değil, çünkü tespit edemiyorum ama his olarak bende bunu yarattığını söyleyebiliyorum. Murat gülsoy'un evde okuyabileceğim birkaç kitabı daha var. Hatta bir kitabına daha başladım ama onu da 100 sayfa gelmeden sonra verdim demek ki Murat Gülsoy ile benim aramda bu anlamda bir sağlam bağ yok. Benim yazarım değil belki böyle demem gerekir. son olarak bu yazıyı aslında Rahmanlar'da Palmiye kafede denize bakarak yazdım diyeceğim, ama yazmadım, aslında telefona sesli okudum o da metine çevirdi. Bir iç döküş gibi düşündüm, sebebi de şu , çünkü sevmem gerektiğini düşündüğüm ama bir şekilde belki sevemediğim yazarlara karşı kendimi suçlu hissediyorum, vicdan azabı demeyeyim de vicdan dürtmesi hissediyorum diyeyim. Birkaç yazara karşı daha böyle hissetmiştim. Suçumu günahımı böyle itiraf ettiğime göre şimdi rahat rahat diğer kitaplara geçebilirim. böyle sahilde denizi izlemek çok güzel, denizi hiç sevmememe rağmen. İşin kötüsü bir kaç gün sonra korkunç sıcaklar geleceği söyleniyor, hayatta en nefret ettiğim şeylerden bir tanesi sıcak, diğeri zaten yaz mevsimi, yapacak bir şey yok, inşallah gelebilirim buralara yine.

Yalnızlar İçin Çok Özel Bir HizmetMurat Gülsoy · Can Yayınları · 2016400 okunma

·

206 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cem