Erkek hem kuluçka görevini tek başına üstlenir hem de yavruları annelerinden korumaya çalışır; “çünkü anne kendi yavrularını görür görmez saldırganlaşır ve babanın tüm çabasına rağmen
onları yok etmek için elinden geleni yapıyor gibi görünür.
Ebeveynleri aylar sonra bile bir araya getirmek sakıncalıdır,
çünkü bunun kaçınılmaz sonucu, dişinin genellikle galip ayrıldığı şiddetli kavgalardır."23 Dolayısıyla bu emu türünde iki
cinsiyetin yalnızca ebeveynlik ve kuluçka içgüdüleri değil,
alışıldık ahlaki içgüdüleri de tersine dönmüştür; dişiler daha
vahşi, kavgacı ve gürültücü, erkeklerse daha uysal ve iyilikseverdir.