Seygi ancak iki insan birbirlerine varlıklarının,
özünden bağlanır, her biri kendisini varlığının özünden tanırsa, gerçekleşir, İnsan gerçeği de, canlılığı
da sevgisinin temeli de i§te bu «özden tanıma» deneyimidir , Böyle oluşan sevgi sürekli meydan okumadır, bir köşede dinlenme değil çabalama, hareket etme, beraber çalışmadır, Öyle ki bir uyum ya da çatışma neşe ya da üzüntü bile ikincil kalır, Önemli olan
iki insanın birbirlerini varlıklarının temelinden yasaması, kendi kendilerinden kaçmak yerine bir birleriyle
bütünleşirken kendi kendileriyle bütünleşmeleridir.
Sevginin varlığının bir tek kanıtı vardır: bağlılığın derinliği, seven küslerin her birinin ilgisindeki canlılık
ve güçlülük, işte bunlardır sevginin sunduğu meyva.
Sayfa 102Kitabı okudu
·
106 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.