Olmasa da olur ne çok insan birikmiş hayatımda; tıpkı bir daha okumayacağım kitaplar, kimsenin okumasını istemeyeceğim kitaplar, çirkin fotoğraflar, kırmızı kadife kutular içindeki "onurluklar" gibi... Beşinde neysem, arayı saymiyorum, ellisinde de o oldum sanırım. Annemi, o yasimdaki gibi sümüğümü çekerek istiyorum yine. Yeni birini tanımak, tanistirilmak gibi dertlerden azadeyim. Canımın istemediği insanlarla konuşmuyorum, ama sevgili, ama hoşuma giden gülümsemeli bir mesafeyle duranlara iki adım atmakta hiçbir sakınca görmüyorum, biri benim biri de onlar için... Ahh, ben kendime neden yalan söylüyorum?
Sayfa 53 - EvrenselKitabı okudu
·
47 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.