Peter Pan’i yalnızca animasyonlardan görüp bilen biri için gerçekten çarpıcı bir kitaptı. Hiç büyümeyen, yaramaz bir çocuğun arkadaşlarıyla birlikte, Var Olmayan Ülke’de korsanlarla mücadele edişinden fazlasını bulacağımı bilerek okumaya başladığımdan başlarda abartılı gibi gelen vahşet dozu sonlara doğru rahatsız etmemeye başladı. Aslında kitaptan kan damlıyordu desem yeridir elbette. Hikayenin büyük bir kısmının geçtiği Avalon’u ve oranın farklı ülkelerin mitolojilerinden toplanan sakinlerini ilgiyle okudum. Tamamı peri masalı havasından son derece uzaktı ve çoğu da kötücül oluşlarıyla kitabın sonuna kadar merakımı canlı tuttular. Kitabın sonunda yer alan Yazarın Notları ya da Peter Pan’e Övgü başlıklı bölümdeki ‘’(…) Karizmatik bir sosyopatın büyüsüne kapılıp soğukkanlı katiller olmak onlar için ne kadar zor olabilirdi?’’ sorusu Brom’un Peter Pan’e ve Kayıp Çocuklar’a (ya da onun taktığı adla Şeytanlar’a) bakış açısını ve hikayenin ne yönde seyrettiğini göstermeye yetiyor. Çocuk Hırsızı’nın kurbanlarından biri olan ve çoğu zaman anlatıcı rolünü de üstlenen Nick’in gözünden bakmak kafamdaki Peter Pan imajına yepyeni bir boyut kazandırdı diyebilirim. Sineklerin Tanrısı kitabında olduğu gibi medeniyetten kopmuş bir adada mahsur kalan insanların nasıl bir zihinsel dönüşüm geçirdiği ve oyunun kurallarının nasıl değiştiğini bir kez daha hatırlatmış da oldu yazar. (Çocukların Peter Pan’in büyüsüne kapıldığı gibi benim de Brom’un kitap kapağındaki illüstrasyonuna kapıldığımı itiraf etmeden de geçemeyeceğim.)

Çocuk HırsızıBrom · İthaki Yayınları · 2021127 okunma

·

167 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Melonette