Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
Gönderi
❝Ailesinin onu çok sevdiğini biliyordu. Ancak sevildiğini hissetmiyordu...❞
Toplanın hepimizin ihtiyacı olan o kitabı buldum :))
Zaman zaman hiçbir belirli neden olmadan kendinizi depresif, karamsar, üzgün, (u)mutsuz, kaygılı hissettiğiniz oldu mu? Hiç kendinize “Daha mutlu olmam gerekmez mi?” “Neden daha fazlasını başaramadım?” “Neden hayatım daha anlamlı değil?” gibi bir takım sorular sorduğunuz oldu mu?? Eminim olmuştur. İşte bizim o nedensiz dediğimiz negatif duygular aslında nedensiz değilmiş. Bir sebebi varmış gizli bir sebep... Ya da yazarın tabiriyle "O görünmez güç"
Kitabın en başında bu görünmez güçle ilgili bir anket var. 22 sorudan 6 ve daha fazlasına evet cevabı verdiyseniz, bu güç sizi de etkisi altına almıştır ve bu kitabı okumalısınız...
Kitap isminden de anlaşılacağı üzere çocuklukta maruz kalınan ihmal'i ve bunun yetişkinlik döneminde sebep olabileceği etkilerden söz ediyor. Fakat bu ihmal fiziksel bir ihmal değil, mevzu bahis "duygusal ihmal". Bugüne kadar bu kavramı hiç duymamış olabilirsiniz, pek yaygın değildir çünkü... kendisini belli etmeyen, hep içinizde kalan bir histir. Öncelikle duygusal ihmal'in ne olduğunu biraz açalım... Duygu insan'ın yakıtıdır diyor yazar. Duygularınızla ne kadar barışık yaşarsanız, onları ifade edebilirseniz hayata karşı duruşunuz o kadar sağlam olur. Ya da yine yazarın deyimiyle ❝Genellikle çocuklukta ‘söylenmiş’ şeylerden ziyade, ‘söylenmeyen’, ‘gözlemlenmeyen’ ya da ‘hatırlanmayan’ şeylerdir.❞ Hani şair diyordu ya... "Travma sadece yaşanmış kötü olaylar değildir, aynı zamanda yaşanması mümkünken yaşanmamış mutluluklardır." diye... İşte o travmalar bunlar...
Duygusal ihmale maruz kalmış çocuklar çoğunlukla iyi ebeveynler'e sahip insanlardır. Fiziksel olarak iyi yetiştirilmiş, maddi olarak bir kaygı çekmemişlerdir. Ebeveynleri onlar için en iyi olanı yapmaya çalışmıştır. Ama bu ebeveynler çocuklarını sevmelerine rağmen, onları sevdiklerini hissettirmemiş, ya da çocukla duygusal bağ kuramamış, empati yapmamış bireylerdir. Bu tutumlarında kendilerinin de duygusal ihmal'e uğramış olmalarının etkisi büyük. ❝Duygusal anlamda ihmal edilmiş kişilere sevildiklerini hissederek büyüyüp büyümediklerini sorduğumda kaç kez, “Ailemin beni her zaman sevdiğini biliyordum.” şeklinde cevap verdiğini tahmin edemezsiniz. Bilmek bir duygu değildir ve buradaki en önemli nokta hissetmektir.❞ Evet sorun tam olarak bu...
Sevildiğinı biliyor, ailesinin onun için çabaladığını görüyor, en iyisini istediklerini biliyor. Ama tüm bunlara rağmen kendini mutsuz, kırgın, üzgün hissediyor. Daha da kötüsü hiçbir şey hissetmiyor. Boşluk Hissi var sadece... Ve bu kişiyi suçlu hissettiriyor. Kitabın konusu bu. Duygusal ihmal'i, belirtilerini, sebeplerini, tedavi yöntemini, ve bu ihmalle nasıl başa çıkabileceğinizi, ebeveynseniz ve çocuğunuzu ihmal ettiğinizi fark ettiyseniz durumu nasıl düzeltebileceğinize ilişkin tavsiyelerde bulunmuş.
Yazar, kitabı ebeveynleri suçlamak için yazmadığını, bilakis farkındalık kazandırmak amaçladığını belirtiyor. Ve bunu şöyle ifade ediyor ❝Bir ebeveyn olarak ne hata yapmış olursak olalım, bunlar tamir edilebilir.❞ Ebeveynleri suçlamayacağım... Kimse masum değil sonuçta. Ve bu duygusal ihmal'e maruz kalmış kişiler belirttiğim gibi genellikle iyi ebeveynler. Ama yine de tamir edilebilir diye bir şey yoktur zannımca. Hele de söz konusu çocuklar iken. Yazar çocukların süngere benzediğini belirtir, ❝Uzun süre su görmeyen bir sünger sertleşir ve kurur. Sevgiden, ilgiden ve yardımdan uzun süre uzak kalan bir çocuk da sertleşir, duvar örer, duygusal besin alıp verme konusunda sıkıntılar yaşar.❞ Kurumuş bir süngeri tekrar kullanabilirsiniz ama eski kalitesini yakalayamazsınız. Ne olursa olsun (bilerek ve ya bilmeyerek) bir çocuğun ruhunda açtığınız bir yarayı kapatamazsınız, zordur. Kapatsanız bile izi kalır. Bu yüzden sevgili ebeveynler ve ebeveyn adayları, çocuk yaparken ikiyüz kere düşünün... Çocuklar'ın size karşı bir sorumlulukları yok. Sizin onlara karşı sorumluluğunuz var. Bakamayacaksanız, sevgi göstermeyecekseniz, anlayışla karşılayıp, empati yapmayacaksanız, çocuğunuza destek olmayacaksanız, lütfen ama lütfen çocuk yapmayın. Ebeveynlik sadece dünyaya bir çocuk kazandırmak, karnını doyurup, okula yollamakla olmuyor çünkü. Ebeveynlik kutsaldır. Hakkını veremeyecekseniz yapmayın... Ebeveynleri suçlamayacağım dedim ama kitapta ebeveyn türlerinin olduğu bir bölüm vardı... öyle ebeveynler var ki; suçlamamak elde değil...
Psikoloji kitapları okumayı seviyorum, bana kendim hakkında daha önce fark etmediğim detayları anlatıyor, eksik olduğum konuları görüyorum. Zaman zaman hiç fark etmediğim ama bilinç altımda travma olarak yatan olaylara ışık tutuyor. Siz de kendinizi keşf etmeyi, duygularınızı ve bilinç altınızı anlamak istiyorsanız kesinlikle harika bir kitap. Son olarak Yazar'ın bir sözüyle daha bitirmek istiyorum incelememi... ❝Amacım, sessiz bir şekilde, kendilerindeki sorunun ne olduğunu anlamaya çalışan insanlara yardım etmekti.❞ Kendinize bir iyilik yapmak istiyorsanız bu kitabı okuyun.
··
521 görüntüleme
Yorumunu görmesem bundan haberim olmayacaktı, böyle şeyleri karşıma çıkarmayan 1000k akışından sorumlu kişiyi kınıyorum sadece. İnceleme son derece doyurucu ve açıklayıcı olmuş 👌
Ben de kınıyorum... incelemeleri 1 hafta sonra görüyorum🥲
Hakkını vermek lazım senin incelemen kadar güzel olmasa da ben de yaptım bir şeyler :)
9 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.