''Hayatı kolay geçen kızları fark edersiniz.
Onları tarif etmeme bile gerek yok.
Zekâları sayesinde idare eden kızları fark edersiniz.
Güçlü veya atletik oldukları için hayatta kalan kızları fark edersiniz.
Ve bir de ben varım.''
On yedi yaşında olmasına rağmen Charlotte Davis travma dolu bir hayat yaşamıştır. Ailesi ve arkadaş çevresinde gerçekleşen birçok olay onun adeta yıkılmasına neden olur. Her yeni yara onu biraz daha duygusuzlaştırsa da acı çekmeye devam eder. Peki, uçurumun kenarından dönmek için bu acıların yaşanması gerekli midir?