230 syf.
9/10 puan verdi
·
Liked
·
Read in 13 hours
·
1 plus 1
·382 views
Sevgi insan eylemidir."
Yürekle görülür, bilinir, yürekle yaşanır.
" Bahar gibidir. İzin istemez ve değerini bilenindir... Amenna. (Sf.37)
"Söz" ne güzel armağandır. İçten geldiğinde, bir duyguyu verdiğinde...(Sf.57)
Ya insanın “kendini tanıması?” Belki de işin en güç olanı. KENDİNİ TANIMAK. “Kendinizi merak ettiniz mi?” “Ben kimim”, “Ben nasıl biriyim?”, “Ben nasıl bir kadınım?”, “Ben nasıl bir erkeğim?” diye düşündünüz mü? Siz kendinizi merak etmedinizse, siz kendinizi doğru dürüst tanımadınızsa, nasıl olur da başkasının sizi anlamasını beklersiniz? Siz “kendinizi anlıyor musunuz?”(Sf.95)
Beni anlamadı. Ona neler anlatmak istemiştim. Anlamadı. Bilseniz nasıl kırıldım. Anlaşılmamak çok acı geldi bana. Neden bilmem, anlayacak sanmıştım. Size söyleyebilirim, anladığını da sanmıştım. Hep beni anlıyor diye bakmıştım. Boşunaymış, anlamamış. Başından beridir anlamamış hem de. Çok yazık. Şimdi kendimi öyle boş hissediyorum ki. Öyle boş. Ne diyeceğimi bilmiyorum.(Sf.93)
Eşler arasın da iletişim. Biz karşımızdakini ne kadar anlıyoruz? Gelin önce kendimize soralım. Sonra da yanımızdaki insana söyleyelim. Ona anlatalım. Onun konuşalım. Konuşmaktan, anlatmaktan korkmayalım. İnsan, insanca davranırken sadece büyür.(Sf.97)
Biz, "aşk"ın nesini düşündük ki? Hayatımız hem onu aramakla, hem de ondan korkmakla geçmedi mi?
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.