(!) Transandantalizm felsefesine dayanıyor ve metafiziksel fikirler içeriyor. Edebiyat madencisi misali alıntılar paylaştım, bu nedenle belirtme ihtiyacı duyuyorum. Öncelikle eser, yazarın doğanın bir tür ilahi varlık olduğunu ima ettiği bir yapıt. Kesinlikle panteizm değil, 'mümkün tek tanrı doğanın kendisidir!' de değil, ilahi bir tanrı olarak kabul ediyor diyebiliriz. Zira peygamberleri ve dinleri kabul ediyor; fakat aynı zamanda doğanın kendisini bir tür ilahi güçle ilişkilendiriyor. Yani bizim erif, rastlantısal süreçler sonucu oluşan fenomenleri ilahileştiriyor. Bu nedenle doğanın güzelliğini ve büyüleyiciliğini anlatırken, aynı zamanda doğanın insanın iç dünyasıyla olan ilişkisine de odaklanıyor. Aynı zamanda toplumsal normlara meydan okuyan bir duruş sergiliyor; bireysel özgürlük, otoriteye karşı çıkma ve kendi iç sesimizi takip etme konuları ön planda. Zengin ve güçlü bir dil kullanıyor yazar, metaforlar ve benzetmelerle dolu cümleler de kurar. Kendine özgü bir şekilde düşüncelerini ifade ederken, diğer tarafta okuyucular içinde doğanın büyüsüne ve kendi içsel yolculuğuna davet eder. Yine de çok insan merkezci olduğunu düşünüyorum, bu insan merkezci bakış açısı rahatsız etti açıkçası. Zira ben, doğanın insanın dışında var olduğunu ve insanın doğayla eşit bir ilişki içinde olması gerektiğini savunuyorum. Sadece insanın hizmetinde olan bir kaynak değil, kendi başına değerli bir varlık olarak kabul edilmeli.

DoğaRalph Waldo Emerson · Kafekültür Yayıncılık · 2014113 okunma

·

179 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

yeşil