hakkında farklı kişilerce yazılmış çeşitli derlemeler sebebiyle kendisine saygı duyduğum, değer verdiğim Ali Shariati, maalesef bu günlüklerini içeren kitabında, başından sonuna kendini öven, neredeyse pişman olduğuna bize inandırmak istediğini düşenebileciğimiz sıklıkla fedakarlıklarından, idealleri uğrunda nelerden vazgeçtiğinden bahisler eden ve bu vesileyle okuyucu gözünde kendisini ahlaki manada önemli bir mertebeye yerleştirme arayışında olduğu hissini veren, ağlayıp sızlayan, göze hiç de hoş gelmayen bir şekilde karşımıza çıkıyor, olmamış beğenmedim.
