İnsan ve doğa ilişkisi üzerine yoğunlaşan Hamsun, 19.yüzyıl sonlarındaki insanın yalnızlaşmasını, toplumdan uzaklaşıp doğayla baş başa kalışıyla birlikte kendi doğası üzerine düşünmesini ve hızla yükselen kapitalist toplum dalgasının etkilerini ruhunda hissetmişçesine eleştirel bir tavırla sade ve doğal insana özlemini dile getiriyor. Kuzey Norveç ormanlarının, otlarının, sularının ortak çağıltısı içine, kuvvetli bir aşk tutkusunu şiir yüklü bir dille ele alınan bir roman. Norveç'in kuzeyinde köpeği Ezop'la birlikte yalnız bir hayat süren Teğmen Thomas Glahn, günlerini avcılıkla oyalanarak geçirmekte. Ta ki Edwarda'yla tanışana kadar... Teğmen Glahn, doğa alemine, onun seslerine, döngülerine, kokularına ve akışına yakından bağlı bir avcıdır. Yakındaki bir kasabadaki tüccar bir aileden gelen genç bir kız olan Edvarda'yla tanışıyor. İkilinin olan ilişkilerinin yavaş yükselişiyle; farklı bir açıdan ele alıyor #knuthamsun bu aşk hikâyesini. #karanlık #trajedik #tuhaf ve #çarpık Knut Hamsun'un özellikle; kaprisli, çoğu zaman dengesiz insan kişiliklerini birbiriyle çarpıştırıyor. Öte yandan insan deneyimlerinin soyut yönlerine şekil vererek, böylece benzersiz bir şekilde çizilmiş karakterler ve patlayan bir hikâye yaratarak en içsel tarzında ayırt etme becerisini gösteriyor. Romanın iki doruk noktası var. İlki Glahn'ın günlüğü ile bitiyor ve çok üzücü. İkincisi ise; romanın yirmi sayfayı geçmeyen son bölümü. Bir başkasının bakış açısıyla anlatılıyor ve Glahn'ın küçük köyden ayrılmasından sonraki zamanı konu alıyor. Psikolojik olarak kafamda çok fazla sorular oluşturdu bu kitap. Her trajedinin olması gerektiği gibi bir ölümle bitiyor ama özellikle insan psikolojisi yönünden küçük küçük anekdotlar çıkarttım diyebilirim. "İnsanlara, hayvanlara ve kuşlara, ormandaki, ormandaki yalnız geceye selam olsun." Şimdiden okuyacak olanlara keyifli ve keyifle okumalar dilerim.

PanKnut Hamsun · Olimpos Yayınları · 2023796 okunma

·

283 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

şᴜ̈ʀᴀ ᴀᴋɢᴜ̈ɴᴇş