Norveç 'in kuzeyinde doğa ile birlikte yaşamak kulağa çok hoş geliyor. Yanımda köpeğim ne güzel yaşar gideriz. Kitabın içinde de Teğmen Thomas Glahn tam da bu zeminde yaşamını sürdürmektedir. Ama nasıl, bakalım. 1855... Köpeği Ezop ile birlikte ormandaki kulübesinde sakin bir yaşam sürüyor. Ne güzel doğayla iç içe, dingin geçen günler. Ormanın üstündeki o büyüleyici ışıltı, ufku saran kırmızı ışık, akşamın sessizliği okurken bile insana huzur veriyor. İklim geçişlerindeki doğanın döngüsü, insanın ruhundaki etkisi ile olan ilintisini çok güzel aktarmış yazar. Bu döngü içinde sakince yaşarken Edwarda ile tanışıyor teğmen. Ondan sonra güzergah değişiyor. Bir de Eva var, demircinin kızı. Yani biz şimdilik böyle bilelim. Kitap ilerledikçe bambaşka gerçeklerle yüzleşiyor okuyucu. Ahh Ezop en çok ona üzüldüm. Glahn ve değişken duyguları, gelip geçecek hevesleri üzerinde konuşacak çok şey var. Yazarın insan ruhunu ve duygularını, iklimler ve doğa ile birlikte içiçe vermesi, konuya ayrı bir lezzet vermiş. Sonuna doğru hüzün çöküyor tabi...

PanKnut Hamsun · Olimpos Yayınları · 2023797 okunma

·

107 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Eda