Hakikat yüzünden ölmeyelim diye var sanat.
Uzun yıllar önce tesadüf üzeri The Goldfinch adında bir film izlemiştim ve film benim üzerinde çok garip bir his bırakmıştı daha anlatılacak çok şey varmışta anlatılamamış gibiydi. Sonrasında üstünden baya bir zaman geçtikten sonra Donna Tartt ile tanıştım ve 
Gizli Tarih okudum. Bu kitapta hissetiklerim de filmde hissettiklerimle benzerdi ve tesadüf eseri filmin Donna Tartt'ın kitabından uyarlandığını gördüğümde hiç şüphe etmeden sipariş verdim.
Kitap filmin aksine yavaş bir başlangıç yapıyor. Ana karakterimiz Theo'nun ve annesinin başından geçenleri nasıl bir hayata sahip olduklarını anlatıyor ki devam eden olaylar ışığından okuyucuyu iyi hazırlıyor bence. Mekanları bol bol tasvir ediyor. Theo'nun annesinin sanata olan düşkünlüğünü iyice özetliyor. Zaten Theo'nun hayatının dönüm noktalarından biri de burada gerçekleşiyor. Annesini müzede bulundukları bir zamanda bomba saldırısı sonucu kaybediyor ve orada olan dünyaca ünlü Saka Kuşu tablosunu kimseye fark etmeden çalıyor. Değim yerindeyse ona bağlanıyor ve hayatının merkezi haline getiriyor.
Az önce bir dönüm noktasından bahsetsem de bence Theo'nun hayatında ki en büyük dönüm noktası Annesini kaybettikten sonra en yakın arkadaşı Andy'nin ailesinde bir süre kaldıktan sonra ayrılışı oluyor. Orada belli bir seviyede kaliteli bir aile ortamında kendini bir fazlalık olarak görerek yaşasa da oradan ayrıldıktan sonrası için Theo'nun hayatında hiçbir şey yolunda gitmiyor.
Ruhsal olarak zaten iyi durumda olmayan Theo sonrasında bağımlılık sorunları olan ve onu yıllar önce terk etmiş babasıyla yaşanmak zorunda kalıyor ve Teksas'a yerleşiyor ve bundan sonra her şey tepe taklak gidiyor. Orada bence kitabın en renkli karakteri Boris'le tanışıyor. Boris resmen birden kitaba ışık gibi doğuyor ve kitabı olduğundan daha okunulası bir hal katıyor. Kitabın en sevdiğim kısımları kesinlikle ikisinin birlikte odluğu kısımlardı. Her ne kadar iki çocuk olarak içki ve uyuşturucunun çevrelediği bir hayatı yaşasalar da bir yerde birbirlerini hayatında destek olmaları çok güzeldi. Theo Boris ve Popçik birbirlerinden ayrılınca çok üzüldüm ve bir araya geldikleri sahnelerde çok güzeldi.
Daha kitapla ilgili konuşulacak çok şey var ama hepsinden bahsetmek istersem çok uzuyacağını hissediyorum. Kitap okuması kolay bir kitap değil. Birden okuyup bitirmekte hem sayfa hem konu açısından baya zor Ana karakterimiz Theo sağlıklı psikolojide biri değil ama hayatını büyük çoğunluğunu okuduğunuz için ister istemez bağ kuruyosunuz. Kitabı ben kendim çok beğendim ama güvenip birine öneremem büyük ihtimalle. Ama yazarın tarzına aşina olanların seveceğini düşündüğüm bir kitap.
·
288 görüntüleme
bunu okuyacağım ama ne zaman hiç bilmiyorum
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.