Bir gün, Nietzsche İtalya'nın Torino şehrinde yürüyüş yaparken gözleri, acı içinde bitkin hâlde olan bir ata takıldı. At, zorla çalıştırılırken kırbaçlanıyor ve çaresiz bir şekilde acı çekiyordu. Nietzsche, bu manzara karşısında derinden etkilendi.
Filozof, ata doğru yaklaşıp onu sevgiyle okşadı. Aynı anda, atın yanında bulunan ve atı zorla çalıştırıp, atı kırbaçlayan dört kişiye yönelerek hiddetle bağırdı. Ancak aniden, Nietzsche'nin kendini kaybettiği bir an yaşandı. Gözyaşları icinde ata sarılarak ağlamava başladı. Görgü tanıklarının söylediklerine göre, Nietzsche anlamsız birçok şey söyledi fakat içlerinden bir tek "Anne, ben bir aptalım." cümlesi anlaşıldı.
Nietzsche'nin gözyaşları içinde atın boynuna sarılıp ağlaması, onun iç dünyasındaki çöküşün bir yansımasıydı. Bu olayın ardından, filozofun akıl sağlığı giderek kötüleşti ve sonunda tamamen kaybetti. O günden sonra Nietzsche 10 yıl boyunca yani ölümüne kadar eskisi gibi olmadı.
"Her kim bir canavarla çarpışmayı göze alırsa, bir canavar olmayı da göze alsın. Çünkü uzun süre karanlığa bakarsanız, karanlık da sizin içinize bakmaya başlar."
··
84 görüntüleme
Beklemek yerine kalbine işlenen ilk yıldızı sahiplenmelisin, beklemek sadece acı verir.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.