Şimdi örnek olarak, mükemmel bir manastırı veya bir ermişler cemaatini gözümüzde canlandırmaya çalışalım. Bizim bildiğimiz anlamda suçlar bu topluluklar içinde hiç bilinmeyen şeylerdir. Bu nedenle olağan toplumlar içinde bağışlanabilir gözüken suçlar bu mükemmel cemaatler içinde bizim bildiğimiz büyük suçların toplumlarda yarattığı düzeyde bir infiale yol açacaktır. Bu bakımdan, bu mükemmel toplulukta, normal bir toplumda bağışlanabilir olan hafif suçlar ciddi suçlar olarak görülecektir. Gerçekten de namuslu bir insanın kendi ufak kabahatlerine karşı duyduğu yoğun pişmanlığı, sıradan bir insanın ancak gerçek anlamda bir suç işlediğinde hissetmesinin nedeni de budur.