Hayatımda 2 kitabın sonunda ağlamıştım. Birincisi Gazap Üzümleri ikincisi Sefiller. Sefiller'i okurken başta Fantine'ye çok üzüldüm. Onun yaşadığı çaresizliğe bir anne olarak evladını koruma çabasına ve çocuğunu göremeden ölmesine kahroldum. Tam bu üzüntüyü yaşarken diğer yanda Kozete'nin sefilliği ayrı üzdü. Bir sevgi kırıntısına bile muhtaç oluşu çok derinden hissettirilmiş kitapta. "Kırlangıç" lakabı takılmış handakiler tarafından. Aslında ne kadar doğru. Bir kırlangıç kadar ürkek kalbi ve o kadar küçük hassas bedeni. Aynı zamanda da kırlangıç gibi göklere yükselmeye layık bir kız çocuğu. Ve onu sefaletten kurtaran sefillik içindeki Jan Valjan. Kendi vicdan sorgulamasını yapan ve hep bu sorgulama ile hayatını sürdüren insan. Kozete'ye öz babadan bile daha çok babalık yapan yüce insan. Hayatım boyunca unutamayacağım seni Jan Valjan. Bir roman kahramanını bu kadar canlı kanlı yaşatan sanki hayatımızın içindeymiş gibi yaşatan VİCTOR HUGO'ya sevgi ve rahmetle.

SefillerVictor Hugo · Damla Yayınevi · 088,2bin okunma

·

199 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Fadime Tekeli