Allah'ın Askerleri
Geçen bir arkadaşımla karşılaştım. İstanbul'dan yeni geliyormuş. Ona soruyorum nasıl İstanbul'da çalışma şartları, söylenildiği gibi mi, geçim zor mu? diye ayaküstü laflıyoruz. O "çok şükür benim çalıştığım yer İstanbul'un kırsalında kalıyor. Ama dediğin gibi İstanbul'un elit kesminde ev kiraları çok yüksek, memur maaşıyla geçim çok zor." diyor.
Hazır İstanbul deyip aramızdaki sohbet ilerleyince, Yaşar Kemal'in sokak çocukları ile yaptığı röportajları derlediği bu kitap aklıma düşüyor. Ona soruyorum tekrar.. İstanbul'da yankesicilik, uyuşturu, kaçakçılık gibi yasadışı işler yapan sokak çocukları var mı? diye.. Susuyor, bilmediğini söylüyor. Sonra belki Sirkeci, Beyoğlu taraflarında olabilir, diye ekliyor.
Islahevinde, yetimhanede, sokakta kalan çocukların röportajlarını bu kitaptan okuyunca, yazarın boşu boşuna Nobel ödülüne aday gösterilmediğini anlıyorum.
Çünkü o çocuklar ülkenin kanayan yarasıydı. İçimden tamam ülkemizde ıslah evleri, yetimhaneler çocukların kısmi de olsa ihtiyaçlarını bir şekilde karşılayan kurumlar var. İyi ama.. Bu çocuklar yetimhaneden, ıslah evinden kaçıp neden sokaklar da yaşıyor, orasını çözemedim.
Gerçi o çocukların yaşadığı tranvaları biraz düşününce pek de şaşırmamak gerekiyor. Küçücük bir beden, ailesinin ölümünü, tacizi, tecavüzü görüyor. Nasıl kaldırabilir ki? Allah yardımcıları olsun. Zor çok zor..
Nitekim toparlarsak kitap; yaşam savaşı veren, geçim sıkıntısıyla her geçen gün korku içinde yaşayan sokak çocuklarının hayatta kalma mücadelesini anlatıyor.
Okumanız dileğiyle, Değerli Dostlar..
๑ ◕‿◕ ๑ 
Gizemli okur
··
7bin görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.