Sımsıcak ana kucağından, çocukluk anılarıyla dolu memleket toprağından "renksiz, yapay, eğreti olmamışlıklara" uzanan otobiyografik öyküler sunuyor bize 
Hıdır Murat Doğan . "Doğduğumuz yer bir çeşit alın yazısıdır çünkü. Doğduğumuz yer adımızdır." diyor yazar. Aynı coğrafyanın insanıyız. Kuvvetle muhtemel bu yüzden, acılar ya da sevgi genlerle aktarıldığından yani "mitokondri diye bir şey olduğundan" duygudaşlık beni can evimden yakaladı. Çokça gülerek, çokça ağlayarak okuduğum bir öykü kitabı "Biraz Ormanda Saklanacağım". Samimiyet sanırım kilit nokta oluyor. İçten sökün edip gelen duygular okura sirayet ediyor. Bunca aforizma, bunca lirizme "rağmen" çiğ kalmamış öyküler. Yas tutan, yasın hic bitmeyeceğini söyleyen öyküler: anneye, memlekete, kendine...
Dedemin Kör Atı Vurduğu Gün, Sadece Bir Alman Markı Farkla Daha Büyük Acılar İster Misiniz? ara ara dönüp okuyacağım öyküler.
Öyküseverlere tavsiye edilir.
·
68 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.