Şefkate duyduğum açlık beni Pema Chödrön ne yazdıysa okuma arzusuyla doldurdu. Bunun en önemli nedeni de şu: İster manastırda kadim öğretinin , öğretmenlerin kucağında yaşayın ister şehirde karmaşanın kucağında; zihnin iş görme biçimi, çektiğimiz acı ortak. Kitapta önerilen pratikler adeta modern zamanlar için düşünülmüş. Kolay uygulanabilecek, günlük hayata monte edilmesi rahat nefes çalışmaları. Kendime içeriden saldırdığımda, denedim ve işe yaradığını gördüm. Üstelik sadece kendim için yapmamış oldum, hep aynı acıyı çeken başkalarını da verdiğim nefeslere ortak ettim. Sanırım pratiği şefkatli yapan, içimi ışıklandıran da bu kısım. Kalbim genişledikçe zihnim rahatlıyor. Kitaptan alıntılar : “Kendimizi kabullenmeye ve öncelikli olarak başkalarının iyiliği için çalışmaya dair karşılaştığımız direnç başlangıçta bizi şaşırtacak kadar güçlüdür.” “Yıllar boyunca düzenli olarak egzersiz masaj ve yogayla büyük bir sadakatte peşpeşe takip ettikleri tek bir beslenme veya vitamin programı ile günlerini geçiren pek çok insan tanıyorum. Sonra başlarına tatsız bir şey gelir ve onca yıl korudukları güce ve iyiliğe denk değillermiş gibi hissederler. Kendimize özen göstermemiz sadece bizimle ilgili ise, her şey ters gittiğinde ihtiyaç duyacağımız o sağlam şefkat ve güvene asla erişemeyiz.” “Doğal içtenlik; sevme empati duyma ve mizah anlayışına sahip olma yeteneğidir.” “ Duraklar ve yaptığınız her neyse bunda bir boşluk açılmasını sağlayabilirsiniz. Hayatın tam ortasında kendi kendinizle pek çok içsel tartışma haline gireceğiniz hoş bir yakalanma deneyimi olarak sadece durun.” “ Saldırganlığa ve bağımlılığa karşı kendi kişisel iştahımızı Dizginlersek, bunun bütün gezegene faydası olur.” “Dünyadaki bütün varlıklar da benim gibi güvensizlik ve acı hissediyorsa, neden sadece kendime önem vermeye devam edeyim?”

SıçrayışPema Chödrön · Koridor Yayıncılık · 2020156 okunma

·

150 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.