Baba Olmak... Eskilerden...
Sene bilmiyorum bin dokuz yüz kaç. 97-98
Ekim veya Kasım ? Sonbahar... Nilüfer İHL' nin Zeynep, Sevgi ve ben üçlüsü...
Bizdeyiz. Ders çalışıyoruz ya da çalışıyor gibi yapıyoruz.
-- Bizim kuşak bilir benim gibi kendine ait odası olmayanlar için oturma odasının bir köşesi ders çalışma köşesidir. Benim köşem sobanın hemen yanıbaşı, dikiş makinesinin geniş olan tarafı da çalışma masam...---
Zeynep, Sevgi ve ben...
Sohbet esnasında tamamen gayr-ı ihtiyari "0.7 ucum var ama kalemim yok" diyorum bi ara. Hiç bir anlamı yok, ithaf yok ve öylesine kurulmuş bi cümle. Babamsa televizyona yakın oturuyor, haberleri seyrediyor, belki başka bişeyler, anımsamıyorum..
...
Akşam sofrası kuruluyor babam dışarıda, gelecek sofraya oturacağız. Babam geliyor ve elinde 0.7 kalem... Kızlarla ders çalışırken kurulan o cümleyi almış, kendine ödev edinmiş sanki. Seneler sonra tamamen öylesine kurduğum o cümleyi unutmayışımın sebebidir bu. Belki de kızlarla sohbetimizden babamın eve 0.7 kalemle gelmesine kadar geçen zamanda bile unutulmuş ve o zaman için anlamsız bir cümle...
O gün bu gündür kalem getirme yasağı olmayan tüm sınavlarımda kalemim yanımda... Özel, güzel bir şeyler karalarken yanımda...
Uzuun ömrün olsun inşallah...
Kalemim gibi...
Heep...
·
160 görüntüleme
Baba Olmak...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.