Gözden kaçan bir kitap Frankenstein Ya da Modern PrometheusMary Shelley tarafından 1818 yılında yayımlanan ölümsüz eser. Shelley'in erken yaşta (18 yaşında başlar yazmaya) bu kadar başarılı bir kitap yazması gerçekten ilginç. Romana puanım hak edilmiş bir 10.
Romanın ana teması yalnızlıktır. Bunun yanında güzel-çirkin ayrımı, iyilik-kötülük doğallık - yapaylık gibi de yan unsurlar mevcuttur. Bu temalar romantizm akımının temel konularıdır ki romanın yazıldığı dönem romantik akımın popüler olduğu zamanlardır.
Victor ölü bedenleri bir araya getirerek bir canlı yaratır ancak yaratık o kadar çirkindir o kadar korkunçtur ki Victor bu esnada bayılır. Yaratık ne yapacağını bilmez halde yaratıcısından kaçar. İnsanoğlu güzeli iyi olarak çirkini ise kötü olarak algılar bu bizim yaradılışımızda olan bir ön yargıdır. Örneğin, sevimli bir kedi çoğu insan için sevilmeye layıkken bir hamam böceği çoğu insan için korkunç ve öldürülmeye layık bir canlıdır. Burada hamam böceğinin insanlara verdiği zarar kediden fazla değildir.
Yaratık (yaratığın adı Frankenstein değil, yaratıcının yani Victor'un adı Frankenstein'dir. ) başlangıçta(yaratıldığında) kötü biri değildir o kötülüğe itilmiş bir varlıktır. Yaratık, nereye gitse insanlar tarafından horlanır; kötü muameleye maruz bırakılır. Bir gün bir kulübenin oyuğundan bir aileyi seyreder. Aile iki kardeşten ve kör bir dededen oluşmaktadır. Yaratık, onların çok iyi insanlar olduğunu düşünerek bir gün bu aileye kendimi gösteririm diye düşünür. Yaratık aylarca bu aileyi seyreder, bir gün kardeşlerin olmadığı bir vakitte yaratık kör dedenin yanına gelir , onun dizlerinin üstüne kafasını koyup ağlayarak konuşur. Bu esnada kardeşler gelir ve yaratığın dedelerine zarar verdiğini düşünerek ona saldırırlar. Yaratık oradan kaçar boğulan bir çocuk görür ve onu kurtarır ancak babası yaratığın çocuğa kötü bir şey yaptığını düşünerek ona ateş eder. Daha sonrasında, yine bir çocuk görür. Çocuk, yaratığa kötü sözler söyler, yaratık ise neden bana böyle şeyler söylüyorsun ben kötü biri değilim, der ama nafile çocuk sözlerine devam eder ve çocuk adının William Frankenstein olduğunu söyler. Yaratık biraz düşündükten sonra çocuğu öldürür ve yaratıcısından intikam almaya karar verir.
İnsan doğuştan kötü bir varlık değildir. Küçük bir bebeği ele alalım onun kişisel çıkarları için kötülük yaptığını göremezsiniz. Çünkü insanlardan soyuttur o ve aklı henüz gelişmemiştir. Fareler ve İnsanlar'da şöyle bir söz söyler Slim ''İnsanın iyi olmak için akla ihtiyacı yoktur. Hatta zaman zaman bana bunun tersi olmalı gibi gelir. Çok zeki birini ele al, hemen hiç bir zaman iyi biri olmadığını görürsün." İnsanlar da böyledir büyüdükçe insanlarla olan ilişkisi artar ve insanlarla olan ilişkisi arttıkça kötüleşir.
Kitap çok fazla mesaj vermektedir, son olarak bir konuya daha değinmek istiyorum. Kitapta yaratığın üç kitap okuduğu yazılır. Bunlar Genç Weather'in Acıları, Plutarhos'un bir kitabı (hatırlayamadım) ve Milton'un '' Kayıp Cennet''i. Burada Kayıp Cennet kitabına odaklanmak istiyorum. Kitap, Şeytan'dan dolayı cennetten kovulan Adem ile Havva'yı anlatır. Yani Adem ile Havva işlediği suçtan dolayı yaratıcısı tarafından terk edilmiştir. Peki yaratık neden yaratıcısı tarafından terk edilmiştir, Onun işlediği günah nedir? Romantiklere göre doğal olan kutsaldır ve yapay olan ne varsa kötüdür. Yaratık doğal koşullardan yaratılmamıştır o bir insan tarafından yaratılmıştır. Onun işlediği günah da budur. İnsanoğlu da yaratıcısı tarafından terk edilmiş ve bu dünyada kendi hâllerine bırakılmıştır tıpkı yaratık gibi.
Velhasıl kelam kitapta değinilecek çok nokta var ama uzatmamak için değinemedim. Tabi ki büyük beklentilere girmenizi istemem her zaman beklentiyi büyütmek kötüdür ancak birçoğunuzu tatmin edeceğini düşünüyorum.
