Yüsra Karakaya: İnsan birçok şeye alışabiliyordu. Sol eliyle yazmaya, gözleri kapalı enstrüman çalmaya, fizik formüllerine bakmadan soruyu çözmeye... Ama bir şeye alışamıyordu. Bu 'yalnız' denilen yansızlık durumunun ta kendisiydi. Yalnızlığa alışamıyordu insan. Yalnız insanlar bazen 'ben böyle iyiyim' veya 'bunu ben seçtim' gibi şeyler söylüyorlardı. Külliyen yalandı bu. Kimse bu kalabalık içinde yalnız kalmayı yakıştırmazdı kendine. Bir insan bile olsa isterdi. Biri beni düşünsün, gece yatarken üstümü örtsün, eve gittim mi diye merak etsin isterdi. Ve insan neye sahip değilse onu taşlamaya meyilliydi. Sahip olamıyorsak ihtiyacımız olmadığına inandırırdık kendimizi. Elde edemeyince çamur atmak insanlığın şanından değil mi?

İnsan birçok şeye alışabiliyordu. Sol eliyle yazmaya, gözleri kapalı enstrüman çalmaya, fizik formüllerine bakmadan soruyu çözmeye... Ama bir şeye alışamıyordu. Bu 'yalnız' denilen yansızlık durumunun ta kendisiydi. Yalnızlığa alışamıyordu insan. Yalnız insanlar bazen 'ben böyle iyiyim' veya 'bunu ben seçtim' gibi şeyler söylüyorlardı. Külliyen yalandı bu. Kimse bu kalabalık içinde yalnız kalmayı yakıştırmazdı kendine. Bir insan bile olsa isterdi. Biri beni düşünsün, gece yatarken üstümü örtsün, eve gittim mi diye merak etsin isterdi. Ve insan neye sahip değilse onu taşlamaya meyilliydi. Sahip olamıyorsak ihtiyacımız olmadığına inandırırdık kendimizi. Elde edemeyince çamur atmak insanlığın şanından değil mi?

Kitabı okudu

Ateş - Yanmak Filiz Puluç

128 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yüsra Karakaya