"Seni görünceye kadar bu hep böyleydi; kalbim ya bilinmezlerde ya da mezarlar içinde gezerdi. Seni gördüm. Sanki başka bir dünyaya geldim. O zaman hayatın ne demek olduğunu anladım. O zaman insan ne demek, anlamaya başladım. Önceden yaşamak nedir bilmezdim. Yine de yaşamayı herkesten daha fazla severdim. Şimdi hayatımın kıymetini iyice biliyorum."
Namık Kemal/ Vatan Yahut Silistire
.
.
"Seni tanımadan önce ağaçların çiçek açtığı ve yaprak döktüğü mevsimleri hep kaçırırdım derdi resim yapmayı sevdiğim halde denizin mavisini bilmezdim yaprağın yeşilinin her mevsimde değiştiğine dikkat etmemiştim... seni tanıdıktan sonra gözleri yeni açılmış bir küçük hayvan gibi çevreyi şaşkın ve hayran bakışlarla insanı ve insan olmayanı ayırmadan incelemeye başladım... hiç silmeden seçtiğim ağaçları evleri gökyüzünü yolları otları hele bu kadar ilgi çekici olduklarını ve büyük bir sevgiyle çizilebileceğini düşünmediğim otları ve toprağı yeni bir gözle daha doğrusu ilk defa çizebileceğimi hissettiğim bir gözle görmeye başladım"
Oğuz Atay / Tutunamayanlar
.
.
Bugün 'Vatan Yahut Silistre' eserini okurken gördüğüm bir tirat bana Tutunamayanlar'daki bir paragrafı anımsattı, Tutunamayanlar'ın en sevdiğim bölümlerinden birini bana tekrar yaşattı. Sizlerle paylaşmayı istedim.