Herkese merhaba. Bilim kurgu ve aşk türünün birleştiği bir romanla geldim bugün. Kitaba başlangıçta büyük bir hevesle başlayıp ilerletmiştim. Konusu oldukça ilginç gelmişti. Sonu ise büyük bir hüsrandı. Roman okurken kafamda bir evren kurarım, yazar öncülüğünde. Bu evrenin bir sonu olmalı. Yoksa yazar öncülüğünde kurulan bu evrenin manası olmaz. Bu kitapta ne yazık ki 3 farklı son var. Yani evren tam olarak bitmiyor. Olay akışı tam olarak bitmiyor. 3. son zaten hiç kabul edilebilir bir son değildi. Ne yazık… Oysaki nasıl kurtulduklarını okumak isterdim. Pek akıcı bir kitap değildi. Ben sonunu merak ettiğim için okudum. Sonu da yokmuş kitabın, neyse. Sizlere konusundan bahsedeyim: Max ve Carys uzay boşluğunda bir düşüş yaşıyorlardı. Laertes’ten gitgide uzaklaşıyorlardı , oksijenleri oldukça azdı. Beraber geçirecekleri son doksan dakika vardı. Altlarındaki dünyada ise farklı bir düzen vardı. Ortadoğu ve ABD , nükleer bir savaş sonucunda yeryüzünden tamamen silinmişti. Artık egemen güç , bireyselliğin ön planda olduğu ve herkesin üç yılda bir dünyanın farklı bir köşesine taşınmasını gerektiren Avrutopya’ydı. Katı kurallarla korunan ütopyanın en ateşli savunucularından olan Max , Carys’e ilk görüşte aşık oldu. Fakat bu yeni dünyada genç aşıklara yer yoktu , beraber olmak için tek şansları yıldızlara ulaşmaktı. Ve sonra her şey tepetaklak oldu. Geriye doksan dakika kalmıştı. … Kitapta bol bol flashback yapılmıştı. Bir bölümde şu ana bir bölümde geçmişteki bir anlarına gidiyorduk. Sanki ölmeden önce tüm anları gözlerinin önünden geçmişti. Bu şekilde düşününce olay biraz daha dramatikleşti. Eğer bir son olsaydı en sevdiğim kitaplardan biri olabilecekken birden fazla sonla sinirlendiğim bir kitap oldu. Farklı bir kitap okumak isterseniz şans verebilirsiniz. Birden fazla sonu olduğunu bilseydim okumayacağım bir kitap olurdu.

Sen, Ben ve YıldızlarKatie Khan · Yabancı Yayınevi · 2019298 okunma

·

104 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sude