Hüzünler tesadüf değildir. İnsan özler, insan pişman olur, insan sevinir ve hüzünlenir. Mustafa Kutlu, benim en sevdiğim hikaye yazarıdır. Karakterleri Anadolu insanıdır. Mekanlar bizim hanelerimizdir. Bu yüzden hikayelerinde yabancı değil, çoğunlukla o hikayenin kahramanı , kahramanın yakını oluruz. Hüzün ve Tesadüf kitabında , hikayeler yarım bırakılmış belki de tamamdır ama bize yarım kalmış geliyor ya da yarısı öğrenmemiz bize yetecektir. Her kahraman bir örnek , her hikaye bir hüzün. Naz çeken gözyaşı silen, gezip gördüklerini anlatan etrafındakilere oraları gezdiren bir Seyfettin. Ne zaman hüzünlensek ararız, bilmediğimiz bir olay görsek sormak isteriz Seyffetin’e “Olsa sorardım Seyfettin’e” “Bir şey yap huzura güzel olsun, huzura vesile olsun rikkate yol açsın, şevk versin, hakikate işaret etsin…” diyen. Dünyanın akışını değiştirecek olan içindeki cevheri hareket geçir diye çağıran birisi İnsana , ömrün geçip gittiğini , zamanın aktığını anlatan, bazen de içip içimizi serinleten su sesleri kaybolduğunda, sen tamir etmende o sus seslerini susturan çok olduğunda bile “mertlikten vazgeçme” deyin bir Cevat Masallar vardı, tilkileri dinlediğimiz, dağ bayır gezdiğimiz. Doğayı hissettiğimiz. Masallar rüyalarımızı süslerdi. Tefekkür ufkumuz artardı. Masallara boş verdiğimiz günden bu yana rüya göremez olduk. Hız kentinin, hız dünyasının insanları olduk. Ne yediklerimizin ne içtiklerimizin tadını alamaz olduk. Bu kadar hız ve huzursuzluk arasında. Aynı toprağın insanına hasret kaldık. Kimin hükmü yürüyor. Kim kurguluyor sahneleri de bizler izliyoruz. Filozoflar mı? Kemanlar mi? Şair mi? Hesap pulusu nerde? Ve daha nice hikayeler kalemine sağlık diyelim…

Hüzün ve TesadüfMustafa Kutlu · Dergah Yayınları · 20073,939 okunma

·

127 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mechulokuyucu