İnsan elbette kendine niçin yazdığını sormadan yazabilir . Hatta kaleminin harfler çiziktirdiğine bakan bir yazar onu çekip: Dur hele! Kendin üzerine ne biliyorsun? Ne amaçla ilerliyorsun? Mürekkebinin iz bırakmadığını, başını alınış önden gittiğini ama boşlukta gittiğini niçin görmüyorsun, şayet engelle karşılaşmıyorsan, başlangıç noktasından hiç ayrılmadığın için karşılaşmıyorsun, deme hakkına sahiptir. Yine de yazarsın: aralıksız, sana dikte ettiğim şeyi bana açarak ve bildiğim şeyi bana açıklayarak yazarsın; başkaları, yazdığın şeyleri okurken, seni senden aldıklarıyla zenginleştirirler ve sana, onlara öğrettiğin şeyi verirler. Şimdi, yapmadığın şeyi yapmışsındır; yazmadığın şey yazılmıştır: silinmez olana mahkûm edilmişsindir.