Kitabı alırken bir savaş döneminden bahsediyor sandım herkes gibi fakat okudukça anladım ki insanın kendiyle savaşından bahsediyormuş Kafka. Uzun ve derin betimlemelerle dolu olması bazılarını yorabilir fakat benim çok hoşuma gitti ve tek seferde bitirdim diyebilirim.(araya kahvaltı girdi) kitap bir balo veya parti gibi bir yerde başlıyor sürekli partiye dönüşler ve yola çıkışlarla karmaşık bir olay örgüsü var açıkcası. "bu karakter ne ara girdi" dediğim yerler bile oldu buna rağmen bu karmaşaya rağmen yani çok akıcıydı. gerçekten çok tuhaf. hem karmaşık hem akıcı olabilmeyi nasıl başardın canım Franz?
