Sâmî Efendi kuddise sirruh anlatıyor: “Beylerbeyi'nde oturan Âdil Bey isminde, mânevî hâl sâhibi ve keşfi açık bir zât vardı. Zaman zaman ziyaret ederdim. Bir gün bana şu tavsiyelerde bulundu: 'Kendini gâfillerden koru! Onlarla oturup sohbet etme! Zîra kalpten kalbe in'ikâs olur. Karşındakinin günah hâli sana sirâyet eder. Sirke küpünden sirke sızar, bal küpünden bal sızar. Sohbet, istişare ve iş; sâdık ve sâlih kişilerle olmalıdır. Sâdık ve sâlih olmayan kimseler kendilerine zulmetmişlerdir. Onlarda hayra doğru bir meyil görülmediği takdirde, zarurî olan görüşmeyi yapıp, oturmadan derhâl uzaklaşmalıdır.' Daha sonra başından geçen bir hâdiseyi nakletti: 'Hicrî 1340 senesinde İstanbul'da Ayasofya Câmii'nde mevlid okundu. Câmi, mahfillerine kadar doluydu. Âlimler ve talebeler hep sarıklı olarak câmide yerlerini almışlardı. O zamanki cemaatin ekserisi ilim ehli olduğundan, muhtelif hâlleri topluluğa başka bir heybet verirdi. Zamanın güzîde hâfızları Kur'ân-ı Kerîm ve mevlid-i şerif okumaya başladılar. Fakir de kürsüye yakın bir yerde oturmuş, dinliyordum. Biraz sonra bir kabz hâli geldi. Sıkıldım, bunaldım, daraldım... Halbuki Ayasofya gibi bir câmide, cemaat-i müslimîn içinde, Kur'ân ve mevlid okunurken böyle bir kabz ve sıkılma hâli olmaması gerekirdi. Merakla sebebini araştırdım. Bir de ne göreyim, karşımda kasvet-i kalbe müptelâ olmuş bir adam var! Göğsü göğsüme karşı gelmiş... Oradan akis alarak sıkıldığımı anladım ve yerimi değiştirdim. Biraz ferahladım. Fakat bunun tesirini bir hafta kadar üzerimden atamadım...' Böyle hâller birçok mü'minin başından geçmiştir. Binâenaleyh insan, yanında veya karşısında oturanların sâlih, sâdık ve kalbi saf kimseler olmasına dikkat etmelidir."
Sayfa 409 - Altınoluk
··
94 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.