Ey Hüznüme Yâr Bellediğim
Sen giderken kırılgan tavrın ruhumda kayboldu.
Sesim... İnciten uzaklığının garipliğinde boğuldu.
Ruhumda dantel dantel ördüğün sevdan yoklukla buluştu.
Tebessümün bir gölge gibi çehremde her an sürur’du.
Ey hüznüme yâr bellediğim,
Sevdasını sevdama eklediğim,
Hani sinelerde derman bekleyen ruhlara aşk olacaktık.
Hani