Shakespeare'den okuduğum üçüncü oyun Othello oldu. Bizlere yine güzel bir eser bırakmış. Oyun Romeo ve Juliet'i hatırlattı diyebilirim. Özellikle oyunun sonu çok benzerdi.
Hem hüzünlendim hem de çok kızdım Othello'ya. Kendisine söylenen yalana körkütük inanması, sevdiğim dediği kadının tek bir sözüne önem vermemesi Othello'ya karşı bir tavır takınmama sebep oldu.
Kısaca özetleyelim.( Spoiler içerir. )
Othello ve Desdemona'nın güzel giden bir evliliği vardır. Othello'nun kötü niyetli sancak çavuşu Iago, kendisini kıskanır ve ona oyun düzenler. Othello'nun sadık yaveri Cassio ve eşi Desdemona arasında bir ilişki olduğunu öne sürer, Othello'yu kışkırtır. Othello ise Iago'ya çok fazla güvendiği için şüphesiz buna inanır. Tahmin edeceğiniz üzere kendisine yapılanı affetmeyeceğini söyler ve eşini öldürür. Ölümünden çok kısa bir süre sonra Iago'nun ihanetini öğrenir ve büyük pişmanlık sonrası kendi hayatına da son verir. Yani büyük bir aptallık etmiş olur.
Aslında en çok güvendiğimiz kişiler, kuşku duymayacağımız insanlar bizim en büyük düşmanımız olabilir. Othello bunu fark etmedi belki de iyi niyetinden. Kendi sonunu kendisi getirdi ve hepimizi de üzdü bu şekilde. Kitap da bu yüzden bende büyük bir etki bıraktı.
Shakespeare'in oyunlarının hen günümüzle bu kadar benzer olaylar ve durumlar barındırması hem de sürükleyiciliğinin bulunması bugün değerini git gide arttırmakta. Oyun okumak isteyenler için önerebileceğim en iyi yazarlardan biri Shakespeare'dir. Bu kitabı da gönül rahatlığı ile tavsiye edebilirim. Okuyacak arkadaşlarıma keyifli okumalar dilerim.
Hipokampus