Ailesi için kan kusup kızılcık şerbeti içtim derdi .Sanırım sevgi böyle bir şeydi. Her şeyiyle kabul edebilmek değil,onu o olduğu için sevebilmekti. Hata yapabileceğini bilmek, affedebilmek, koşulsuz şartsız kendini onu bırakmak ama bir yanlışı olduğunda onu anlayabilmek , özünü bilmek, ruhunu görmek,ne olursa olsun tüm kalbinle sevmek fakat tökezlediğinde sadece taşa değil,ona da suç bulabilmekti.
Kör olmamaktı işin sonunda.
Sayfa 272Kitabı okudu
·
57 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.