Michael löwy’nin Boyun Eğmeyen Hayalperest kitabı ile birlikte okunduğunda daha iyi anlaşılabilecek Kafka romanı. Ardından steven soderbegh 'in kafka isimli filmi de izlenirse taşlar yerine oturabilir.. Kitap garip olay örgüsüyle yoğun sembolleştirmeler, eleştiriler ve betimlemeler barındırmakta. Çoğu kişi kitabın bir hukuk eleştirisi olduğunu düşünüyor ancak, başarılı ve düzgün bir adamı adeta karanlık bir girdap gibi içine çekmiş ve boğmuş olan bozuk düzenin tamamını anlatıyor. (Farkettiklerimin bazılarından bahsedecem) K.ya dava edildiğini haber vermek için gelen memurlar yemekleri yiyor, elbiseleri götürmek istiyor ve en önemlisi de rüşvet alıyorlardı. Bu alt sınıf memurların genel özelliklerini ortaya koyuyor, memurlar, ilerleyen bölümlerde rüşvet aldıkları öğrenilince dayak yiyecekti; bu, olanın küçük rüşvetçilere olduğunu büyük rüşvetçilere kimsenin bir şey yapmadığını eleştiriyor. Pansiyonda bulunan ve K.'nın kendisine duygular beslediği dansçı kadın, aşkı; şehveti ve düşük ahlakı simgeliyor. Pansiyon sahibi kadının, dansçı kadından haz etmemesi normal düzeydeki ahlakla, düşük ahlakın bir nevi kavgasını eleştiriyor. Mahkeme ne kadar hukuğu temsil ediyor gibi görünse de aslında düzenin ta kendisini temsil etmektedir. Yargıç da ilk sınıf düzenin hakimiydi. Çünkü dünya düzeninde daha büyük hakimler de bulunmaktadır, yasa kitabının içerisinde bulunan uygunsuz görüntüler, düzenin adeta yasasını eleştiriyor. Mahkeme salonundaki şakşakçılar, fikirsiz, korkak ve heyecana göre hareket eden insanları temsil ediyor, mahkeme salonundaki hukukçunun işlediği rezillikte düzenin en bariz çarpıklığını eleştiriyor. Bu düzene karşı bizi savunsun diye medet umduğumuz avukatlar, yatalaktı; kendisine bile faydası yok ve ayrıca kibirliydi. Avukatın diğer sanıkları adeta avukata köle olmuş gibi saygılı ve başka avukat tutacak kadar da güvensizdi. Leni, aldatmayı, başka insanlara umut olmayı ve garipliği temsil etmekteydi. İnsanları olduğu gibi değil, olmak istedikleri gibi çizen ressam, kuklalaşmış sanatçı sınıfını ortaya koymaktadır. ressamın üst düzey yöneticileri çizmesi de sanatın elitleştirilmesine bir eleştiridir. K.’nın, rahiple konuştuğu bölüm ise şüphesiz eleştiri sınırının en yükseğe çıktığı bölümlerdendir şöyle ki; rahibin, K.’ya elindeki kitabı bir beklentiyle “dua kitabı mı o?“ diye sorması ve cevap olarak “hayır”ı alınca da, “at onu elinden” demesi; dinin, din dışındaki ilimlere olan bakışını simgelemektedir. Daha bünlerce sembol ve eleştiri var ama biraz daha yazarsam spoiler olmamasının imkanı yok kısacası kitap; sanat, din, toplum, adalet akla gelebilen her şeyi eleştiriyor. ‘’sırtüstü yatan kişi farkında olmaksızın kendini terazinin bir kefesinde bulup günahlarının ağırlığıyla tartılabilir.’’ İyi okumalar (:

DavaFranz Kafka · Ren Kitap · 201853,1bin okunma

·

163 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.