KARA DUT LEKESİ
Tamir edilmeye çalışılmış
Kırk yamalı bir vazo gibi kalbim
Artık eskisi gibi olamaz...
Kara dut lekesi gibi bazı acılar
Hiç bir leğende yıkanamaz...
Bağ bozumuna denk gelen gönül
Artık baharda şarkılar söyleyip kuşlarla şakalaşamaz...
Durup durup kızıyorum kendime
Ben hep dozunu kaçırdım sevmelerin
Hep dozunu kaçırdım beklemelerin
Sen beni sever gibi yapıp bir kaç şiir ödünç verdin
Oysa bütün şiirler biliyordu
Sen bir kalpsizdin...
Şimdi anlıyorum
Bozuk para gibi harcanmış sana giden yollarda kalbim.
Artık hayata el yordamıyla tutunuyorum
İçimdeki bütün kuşları başka iklimlere uğurluyorum
Ter içinde zaman,yorgun,neşesiz
Kalbimin istasyonu hiç olmadığı kadar sessiz
Artık bu gözler kimse için ağlayamaz
Bu yorgun yüreğimi benden başka kimse vuramaz.
Ayşe Keleş