Bazen, yalnız kaldığım zamanlarda, inciyi cebimdeki yerinden çıkarıyor, bana ekmek veren çocuğu, trende kabusları kovalayan güçlü kolları ve arenadaki öpüşleri hatırlamaya çalışıyordum. Kaybettiğim şeye bir isim vermeye çabalıyordum. Ama ne faydası vardı ki? Gitmişti işte. Peeta yoktu. Aramızda var olan şey her neyse, yerinde yeller esiyordu. Geriye kalan tek şey, benim Snow'u öldürme sözümdü. Ve bunu kendime günde en az on kez tekrarlıyordum.
·
53 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.