Boynun kıvrımında
Omzundaki incecik tüyler apoletler gibi parliyor, ipeği hatırlatıyor bana kahramanının dönüşünü bekleyen Penelope'nin gergeflerde kullandığı dut renkli iplikleri. Biz kadınlar hep erkeklerin bir efsaneden ya da bir Marlboro reklamından çıkıp gelmesini arzu ederiz.
Her şey yeniden başlar o sırtımı okşarken. Kokusunu içime çeker, gevşemeye başlarım. Yine savunmasız küçük bir kız olur, yalnızca gözümü yumup yüzümü onun boynunun kıvrımına gömmek isterim.
İlk seferinde yaşım kaçtı, üç mü? Babam eve döndüğünde oldu. "Lütfen sarıl bana, koru beni, kurt adamlar geliyor, gözleri alev alev. Sarılmazsan kesin ölürüm." Gözlerimi yumdum, yüzümü boynunun kıvrımına gömdüm.
On altı yaşımdayken, olgun ama saf, Sıcak bir yaz akşamında, çardağın altında, İlk sevgilimin dudakları hafifçe dokundu dudaklarıma. "Kahramanım, Jüliet'in burada." Pembe tüller bağladı yüreğimi. Gözlerimi yumdum, yüzümü onun boynunun kıvrımına gömdüm.
Yetişkin bir kadınım, erkeklerin anası. Deneyimler soluyor, anılar ölüyor. Bir an için bile olsa, kurtuluyorum. Kahramanım belki bir saatliğine burada, savaşmaya, tüm düşmanlarımı öldürmeye hazır. Hayaller, efsaneler, doğru olan ne varsa. Gözlerimi yumuyor, yüzümü onun boynunun kıvrımına gömüyorum.
Sayfa 256
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.