Selamün Aleyküm
Kitaptaki olayları anlatmak yerine kitabın bana çağrıştırdığı duyguları ve hissettirdiği şeyleri yazmak istiyorum.
Öncelikle duygular bazı yerlerde çok yoğun işlenmiş ve insanı tesiri altında bırakıyor. Bazen bir hasret duygusu bazen de kırgınlık...
Beğenmediğim, hoşuma gitmeyen bazı bölümleri de vardı tabi. Ayrıca kitapta belli bir derecede bir sürükleyicilik vardı ve bu sürükleyicilik sayesinde kitabı bitirebildim. Yoksa bitirebileceğimi pek sanmıyordum. Dili de gayet güzel.
Ancak kitap bana daha çok hayatımızın ne kadar kısa olduğunu, dünyanın ne kadar geçici olduğunu, ve bu kadar mücadeleye değmeyeceğini hissettirdi. Mevlut; çocukluğunda, yirmi, otuz yıl önce geçtiği sokaklardan tekrar geçerken anlıyor bu gerçeği ama bizim bunu çok geç olmadan anlamamız gerekiyor. Çünkü bizim bir davamız var. Bizim tebliğ etmemiz gereken uğruna yüzlerce insanın kan döktüğü çok önemli bir davamız var...