Öldüğüm hâlde aysız bir gecede, oturma odasının karanlığında, beni yaşayanların dünyasına demirleyen bir nesnenin yanında sonsuza dek oturacağım.
Neyse ki o zaman geldiğinde hikayemi dinleyecek bir çocuğum ya da torunum olmayacak. Çivisi çıkmış şu dünyadaki tek tesellim bu. Kapıyı kapatıp zifiri karanlığın içine çekiliyorum.
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.