"Değişen bir şey yokmuş" sözünü kullanmayan yoktur. Özellikle roman, tiyatro, hikaye türlerinin ilk yazıldığı 1860 lı yıllardan günümüze kadar yazılan eserleri okuyan herkes muhakkak kullanmıştır. Adalet, idari sistem, ekonomik kaygılar, kadının toplumdaki yeri vesaire vesair... Yani batının önce kendilerine sonra da bize sağlamış olduğu teknoloji ve biliminin (laboratuvarda gözlemlenen gelişmeler) konusu dışında kalan olaylar ve olgular bizim için aynı. Değişen bir şey yok. "Biz" buyuz kabul edelim. Değişim olmalı mıydı? Tabiki olmalıydı. Ama olmadı.
Toplumumuz bu ve dünya yok olana kadarda böyle olacak. Bir İngiliz 500 sene önce yazılan Shakespeare i okuyunca sizce diyor mudur: "aa ne çok şey değişmiş günümüzde" hayır demiyor. O günde o toplumun adalet, ekonomi, idare sistemi vs gibi madde teknolojisinden uzak olgularda bir yol belirlenmişti ve o yol bugünde aynen devam ediyor. Bir Alman için de aynı, bir Rus için de durum aynı bir Hindistanlı için de durum aynı.
(Yönetim isimlerinin değişmesi bir toplumu değiştirmez.)
"Gemileri yakıp gidelim o zaman, madem bu toplumda sorunlar düzelmeyecek o zaman ne diye uğraşalım." diye bir soru gelebilir akla.
Tabiki mücadele etmekten, kendimizi geliştirmekten ,insanlarımızı, çevremizi olabildiğince kendi çapımıza göre, elimizin uzandığı yere kadar üstümüze düşeni yapacağız. Tarihimizi okuduğumuzda gözden kaçmaması gereken ana unsur şu: bir tarafta zalim, hukuksuz, ahlaksız bir güruhun karşısında daima mücadele eden namuslu, ahlaklı ve erdemli kişilerin olduğunu unutmamak. Bize düşen bu tarih sahnesi kapanınca hangi tarafta olduğumuz. Haklı ve erdemli tarafta mücadele ederek bizden sonra geleceklere bu topraklarda erdemli ve şerefli yaşamak için bedel ödenmesi gerektiğini ve isteyince de yaşanılabilindiğini gösterebiliriz. Bence:)
