İkinci yeni misali bir dili var ama, an la şıl mı yor. Bağlam tamamen kopuk, ne anlattığı tamamen muğlak, imgeye boğulmuş, imgeyle boğulmuş bir anlatım. Ece Ayhan'ı da bu yüzden sevemedim. Anlam, edebiyatta olmazsa olmaz bir şey olmalı sanki.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.