Kitabı okurken yoruldum. Acı çektim resmen. Aşk adı altında bir saplantı, bir işkence okudum. Aşk diye diye kendi hayatını mahvetmeyi okudum resmen. Bu sevgi değildi, aşk değildi. Takıntı bile hafif kalırdı. Bu bir hastalıktı. Kitabın güzelliğine, duyguların işleniş şekline ayrı hayran kaldım. O konuya giremiyorum bile. Çünkü o takıntıyı, o hasreti, o acıyı iliklerime kadar hissettirdi bana zweig. Dedim ya okurken yoruldum diye, duyguların yoğunluğu üzerime bindi, yordu beni. Zweig'in anlatımına ve diline hayranım sahiden. Özellikle erkek bir yazarın, bir kadınin duygularını böylesine güzel işlemesi beni derinden etkiledi. Klasik seven herkesin okuması gerektiğine inanıyorum. Klasik kitap pek okumuyorsanız da başlangıç için kötü bir seçenek değil. Bol kitaplı, bol okumalı günler dilerim.
