Hint psikolojisinin temeli, Hindu ve Budist felsefeden türeyen ve terapötik teknikleri
anlamada önemli olan dört kavrama dayanır: "Dharma, karma, maya ve atman". Dharma, erdemlilik ve ölçülü davranış şeklinde tanımlanan ilkeleri işâret eder. Karma, şimdiyi ve geleceği etkileyen geçmiş canlılıklardan gelen devinimi işaret eder. Maya, gerçekliğe
ilişkin algıda bozulmayı ve içsel konsantrasyon veya meditasyonla ortaya çıkan; ınsanın içsel süreçlerine sadece doğrudan dikkat yoğunlaştırmakla tanımlanabilecek yaşantılara işaret eder. Atman, ben'in bir birey olarak değil bütün kozmosun bir parçası olarak görüldüğü evrensellik kavramına işaret eder. Bundan dolayı, birey Tanrı'nın, evrensel
aklın, diğer insanların, geçmiş ve geleceğin bir parçasıdır. Tüm bu kavramlar geniş Hint literatüründen doğan öğretilerdir.