youtu.be/tb5cPVK8jwA
İnsan kendini ne şekilde tanımlarsa, imtihanı oradan gelirmiş. Ben kendimi hep sabırlı ve vazgeçmeyen olarak tanımladım. Sadece ben değil beni tanıyan herkes aynı şekilde tanımlar beni.
Sebep bu mudur bilmem ama imtihanım da hep buradan gelir. Çok isterim ve olmaz. Hani canına yettiği nokta derler ya, orayı geçince bile sabrederim, vazgeçmemek için direnirim. Ben direndikçe zorlaşır, yine olmaz. Ta ki ben vazgeçene kadar...
"Çok mu istiyorsun? O halde vazgeç."
Bu sözü ilk duyduğumda çok isteyip de nasıl vazgeçer ki insan demiştim. Anlayamamıştım sözün hikmetini. Çok sonra anladım ki; vazgeçmekten kasıt, istediğin şeyden değil istemekten vazgeçmekti. Ama öyle dil ile bir vazgeçmek değil. Olduramayışın mecburiyeti ile değil. Kızarak, sitem ederek, olmazsa olmasın istemiyorum zaten artık diyerek değil. Kalben razı bir vazgeçiş. O kadar zordur ki bunu yapmak. Fakat yapabilirseniz o şey imtihanınız olmaktan çıkıyor. Bunu defalarca yaşadım, tecrübe ettim ve konu ne olursa olsun hep aynı şekilde oldu.
En son bu kadar çok sabırla, inatla, vazgeçmeden istediğim şey bir ağaç yetiştirmekti. İnsan ağacı kendine imtihan eder mi demeyin. Bir yakınımın mezarı için istemiştim. Diktim ağacı olmadı, kurudu. Sonra tekrar başka cins bir ağaç, yine olmadı. 5 yıl boyunca vazgeçmeden çeşit çeşit, şu olur denen her ağacı diktim. Olmadı. En son bir akasya dikmiştim, o da kurumuş kuru bir dal parçası olarak kalmıştı. Gücüm yetmedi kökünden sökmeye, en dibinden kırdım attım. Demek ki bir ağacı olmamalı onun, ya da benim elimden olmamalı dedim.
Bugün mezara gittim. O dibinden kırdığım ağaç yeniden yeşermiş, büyümüş, neredeyse boyum kadar olmuş. Oysa ne su verdim, ne etrafını temizledim. Sadece vazgeçtim ve oldu. Ama sevinemiyor insan böyle olunca. Çünkü ne yapacağını bilemiyor. Şimdi ben bunu sulamalı mıyım, yoksa hiç dokunmayım mı? Ya bu sefer de susuzluktan kurursa?
Elimde olmadan düşünüyorum şimdi; halâ inatla vazgeçmediğim, vazgeçemediğim şeyler var. Onlardan vazgeçmem kaç yılımı alacak ve benim o kadar vaktim var mıdır?
Türkü mü? Bu da babamın vazgeçilmeziydi.
·
40 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.