Kısacık sayfaların altında konunun ağırlığı miydi beni bu denli sarsan yoksa içimdeki çocuğun çekmiş olduklarına mi üzüldüm ya da elimdeki emaneti büyütürken ki dominant kuralci oluşuma mi yandım bilemiyorum. Aslında zihnimi toparlamaktan da zorlanıyorum. Annemle arkadaş gibiydik hala da öyleyiz ama belli başlı kural kalıpları vardi hafızamdan silinmeyen. Mesela ezan okunduktan sonra eve gelemezsin ezan okunmadan önce evde olmalıydım... arkadaşlarımın evinde kalmazdım gibi görüyorum ki belli başlı kurallari ben de koymuyorum nedeni sadece koruma dusuncesi. Korurken zarar mi veriyorum. Düşünüyorum da akşam vakti disarda olmanın ne yararı olabilirdi ki ya da arkadaşımda kalıyor olmam Aslında başıboş bırakmadan birlikte ortak bir karar vermek en güzeli... Arkadaşımda kalmak istiyorum çünkü buna binaen arkadaşında kalmana izin veremem bundan dolayı gibi ...