Kitabı okumamın üzerinden daha birkaç dakika geçmesine rağmen öğrenci kızı düşünmekten kendimi alıkoyamıyorum. Osamu Dazai'nin ilk defa bir eserini okuyorum ve anlatımındaki karamsarlık, melankoliklik ve gözlemciliğin gücü beni etkiledi diyebilirim. Osamu Dazai'nin bir kadın hakkındaki gözlemleri ve ergenlik çağındaki bir kızın karamsar duygularını saptaması beni şaşırttı. Yine de kadınlar hakkında net olarak ne düşündüğünü-bu düşünceyi son sözden edindim ve gayet haklı buldum- saptamak zor. Kitabı okurken son sözden bağımsız olarak ben de Dazai'nin kadınlar hakkındaki düşüncelerini gizliden gizliye bulmaya çalıştım. Kadınların içinde saf bir kötülük bulduğuna dair bir cümle buldum sadece. Gerçekten de tam olarak bu şekilde mi düşünüyor diye merak etmeden duramıyorum. Çünkü biyografisine bakınca bir kadınla intihar etme saplantısı olan birinin kadınlarla ilgili bu şekilde düşünmesi eylemleriyle çelişebilir gibime geliyor. Acaba gerçekten de kadınların içinde iç güdüsel olarak bir kötülüğün bulunduğunu düşündüğünden mi bir kadını dünyadan kendisiyle koparmaya çalışıyordu yoksa sadece korkuyor, yalnız mı hissediyordu? Bunu belirleyebilmek için ancak yazarın kendisi ile içten bir sohbet edip gözlerinin içine bakabilseydim ve kalbinin derinliklerinde ne olduğunu veya ne olabileceğini biraz olsun hissedebilseydim işte o zaman net bir düşünceye ulaşabilirdim düşüncesinden kopamıyorum. Kitaptaki kızı nasıl olduysa kendimle bağdaşlaştırdım. Ergenlik çağındaki bir kız olarak bu isimsiz karakterin düşlerini, arzularını ve duygularını öyle kuvvetli hissettim ki yazar bunları nasıl saptayabilmiş de yıllar sonra bile bir genç kız hâlâ karakterle aynı hissedebiliyor ve kendini kitapta bulabiliyor diye şaşırırken buldum kendimi. Genç kızın sadece kısa bir günü anlatılsa bile bu kısacık gündeki inişli çıkışlı duygular her genç kızın yaşayabileceği türdendi. Sırtında ağır yükler de olsa yine annesine destek olmaya çalışan, emek harcamak, hayatını birine adayıp karınca gibi çalışmak isteyen bir kızın yine de tüm kuvvetiyle kendini nasıl bencil hissedebileceğini, bencil olabileceğini okuyucunun gözleri önüne seriyor yazar. Kendinde o kadar çok kusur bulmasına, hayatından şikayetçi olmasına, karamsar hissetmesine rağmen günün sonunda mutluluğun gelebileceğini umması, yastığa başına koyduğunda hâlâ umutlu ve anlamlandıramadığı şekilde kendini mutlu hissetmesi ise bana göre sadece bir genç kızın değil tüm insanların, yaşamak isteyen tüm insanların rutinidir. Çünkü böyle sabrederiz, yarına onca kötülüğün içinde ancak bu şekilde bağlanabiliriz ,ancak böyle sevebilir, hissedebiliriz, yaşayabiliriz. Dazai'nin de o kadar şikayet etmesine rağmen genç kızın umudunu ve yaşama isteğini eklemesiyle kitap burada biz okuyucular için bitiyor. Ancak kitap bu kadar kısa olmasına rağmen benim için oldukça düşündürücü ve yoğun bir kitaptı. Tavsiye ettiğim bir kitap. Karamsar bir anlatım olmasına rağmen dinlendirici ve ruhunuzu dinginleştiren, tatlı bir yaşam kesiti okuyorsunuz. Dünyada bakılması gereken yumuşak ve bir o kadar da sert bir açı.

Öğrenci KızOsamu Dazai · İthaki Yayınları · 20228,2bin okunma

·

13 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.