Merhaba,
Kısa bir incelemeyle Çocuğun Öyküsü’nden bahsedeceğim. Yazarı Solak Kadın’la tanımıştım. Bir önceki incelemem de Solak Kadın üzerineydi. Kitap bende bir sinema filmi izlenimi bıraktı demiştim. Hatta bu yönüyle Kadının Işığı’na ışınlanmıştım. Sonra kısa bir araştırmada 
Peter Handke nin Solak Kadın’ı yine kendi kalemiyle beyaz perdeye artardığı bilgisine ulaşmıştım.(Bir zafer kazanmış edasıyla)Çocuğun Öyküsü de bende bir tren yolculuğu hissi uyandırdı. Bir yazıdan kahramanı çıkarmış yazar onu bir isimle somut hale bürümekten kaçınmış adeta. Kendini “yetişkin” olarak tanımlamış. Kısa süre yollarını ayıracak olduğu karısıyla ilgili de derin bir bilgi sahibi olmanıza gerek yok demiş. Mekan olarak 3 yerin ismi geçiyor kitapta. Yazar bence bunu da kasıtlı yapmış. Yaşanılan hissin gerçekliği, fikirlerin dönüşümü ya da sabitliğini vurgulamak için çocuktan bahsederken bile cinsiyet özellikleri dahil bir çok fiziksel özelliğinden soyutlamış onu. ( Bu arada çocuğun cinsiyeti “kız” ama o kadar silik ki bir çok okur incelemelerinde kız mı erkek mi yanılgısına düşmüş. Yani yine yazarımız amacına ulaşmak için attığı oku tam 12’ye denk getirmiş.) Zaman olarak da bazı ipuçları var ama asıl olan çocuğun doğumuyla birlikte geçen 10 yıl. Bir anlatıdan kahraman, zaman, mekan ve olay öğelerini çekerseniz elinizde bir külçe fikir ve biraz da his kalır. Yazarımız mantık insanı duygular onu sanki pek ilgilendirmiyor gibi bir tutum da sergilemiş. Yani işin bu kısmını bize bırakmış yani okura al bu yaşanmışlıkla ne yaparsan yap dercesine. Ben sevdim. Ama hafifleyip yükselmek istiyorsanız bu tren o istikamete gitmiyor efendim, demedi demeyin. Sevgiler
·
32 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.