Türkler ruhen kendilerini kurt, karşıdaki düşmanı ise koyun olarak görüyorlardı. Düşmanlarına doğru saldırırken asla sayı kaygısı gütmüyorlardı. Onlar için öldürülen her düşman, bir övünç ve sevinç kaynağı değil, sıradaki öldürecekleri düşman askerleri ile aralarından kalmış bir engelden ibaretti sadece.