Çocukluk döneminde Atom bombasının atıldığı ana şahitlik eder Watanabe. Yıllar geçer , emekli olur . Deprem ,Tsunami ve nükleer santralin hasar görmesi geçmişe götürür onu. Kırılır bir anda geçmişin kristal küresi.
Farklı anlaticilardan okuyoruz Watanabe'yi. Bahsetmiyor kendinden. Çalışmakla unutuyor birçok şeyi. Okuduğum güzel kitaplarda. Bizim "a" öylemi olmuş dediğimiz yerde ,birçok insanın hayatı allak bullak oluyor. Anma törenleri ile hatırlamak istesekde ,amacından sapiyor etkinlikler. Bazen susmak daha çok anlam kazanıyor.
Bilim gerçekten amacına hizmet ediyor mu? Ya da amacı ne ? Bilim, bilim dedikleri noktaya geliyiruz.
Bu gün en büyük amacımız tüketmek. Yaşarken, yaşamı tüketiyoruz. Sonrası yok . Ne kadar çok miras devraldık ne bırakıyoruz. Kitapta sorgulanan çok şey var. Herkesimden insan rahatlıkla okuyabilir.
