birinden diğerine geçerken 'ya ben her şeyi yanlış mı anladım, nasıl böyle oldu? ne demek kardeşin yok? şizofren miymiş?' gibi sorgulayıp durduğum bir üçleme oldu.
sürekli merak ettirip bi solukta bitirmemi sağlayan akıcı dili sıkmayan bir anlatımı vardı. oldukça beğenerek okudum. yazar, anlattığı dönemin yıkımlarını çok daha farklı bir şekilde ele almış bambaşka noktalardan baktırıp duygudan duyguya, sorgulamalardan sorgulamalara geçmeye sebep olması ayrıca ilgi çekebilecek yanı.
üçleme olarak düşünüp ayrı ayrı değerlendirdiğimizde bile çok güzel haldeyken bütün haliyle -basit tabirle- kafa karıştırıcılığıyla beni oldukça etkiledi.
