Metrodaki yürüyen merdivenin tam ortasında durup yeryüzüne doğru hareket ederken sahneye çıkıyormuşçasına heyecanlandım. Şimdi bir alkış tufanı kopacaktı. Sonra beni alkışlayan insanların oluşturduğu koridordan geçip kürsüye çıkacaktım. “Ey sevgili dostlarım, bakın yaşıyorum. O enkazın içinden tırnaklarımla toprağı, betonu kazıyarak çıktım. Bana seslerinizle yol gösterdiğiniz için size ne kadar teşekkür etsem azdır.” Yürüyen merdivenin bittiği yerde tökezleyince kendime geldim.